Magnez odgrywa ważną rolę w metabolizmie glukozy i wrażliwości na działanie insuliny. Niedobór magnezu powoduje oporność na działanie insuliny. Stąd też hipomagnezemia może być jedną z przyczyn nietolerancji glukozy. Niski poziom magnezu może utrudniać reakcje wielu enzymów związanych z metabolizmem glukozy, a także funkcje receptora insuliny i tym samym zmniejszać wrażliwość na działanie insuliny.

Ostatnio przeprowadzonych zostało wiele badań, które wykazały niedobór magnezu u chorych z cukrzycą typu 2. W tym typie insulinooporność odgrywa wiodąca rolę stąd też niedobór magnezu, który prowadzi do zwiększenia insulinooporności, może być jedną z przyczyn zwiększonej zachorowalności na cukrzycę typu 2.

Z wielu badań wynika, że niedobór magnezu zwiększa także ryzyko występowania przewlekłych powikłań cukrzycy takich jak retinopatia, nefropatia, neuropatia. Obniżenie poziomu magnezu stwierdzano również u dzieci w wieku ≤10 lat wykazujących nadwagę. Autorzy uważają, że może to wskazywać na zagrożenie wystąpieniem cukrzycy typu 2 w wyniku insulinooporności także w populacji dziecięcej.

Przeprowadzane były również badania poziomu magnezu u pacjentów z cukrzycą typu 1. Sugerują one zależność stopnia metabolicznego wyrównania z poziomem magnezu w surowicy krwi. Autorzy sugerują, że suplementacja magnezem może ułatwiać metaboliczną kontrole cukrzycy. Obserwacje te wymagają dalszych badań.

Coraz więcej jest głosów zalecających wprowadzenie rutynowego oznaczania poziomu magnezu u chorych na cukrzycę, a także w grupach ryzyka dla występowania insulinooporności i zaburzeń metabolizmu glukozy.

Prawidłowy poziom magnezu w surowicy krwi u osób dorosłych powinien mieścić się w granicach 0,75 – 1,2 mmol/l (normy te mogą się różnic w różnych laboratoriach, należy się kierować normami podanymi przez laboratorium).

Czytaj więcej na: http://mojacukrzyca.pl/magnez-w-cukrzycy/