Wysiłek fizyczny opiera się na pracy mięśni, które spalają glukozę, aby uzyskać energię. Taki wysiłek u osoby z cukrzycą w pewnych okolicznościach może powodować nadmierne zmniejszenie stężenia cukru we krwi – niedocukrzenie. Można się jednak przed tym zabezpieczyć stosując kilka prostych zasad:

• nie należy ćwiczyć na czczo. Najlepiej wysiłek podejmować około 2 godziny po lekkim posiłku,
• idąc na spacer lub na trening, powinno się mieć przy sobie łatwo przyswajalne węglowodany – np. glukozę, cukier w kostkach,
• należy posiadać identyfikator informujący o chorobie,
• nie wolno podejmować ćwiczeń, jeżeli poziom cukru sprawdzony przed wysiłkiem wynosi poniżej 100 mg/dl (5,5 mmol/l) lub powyżej 300 mg/dl (16,6 mmol/l). Wartość 250 mg/dl (13,8 mmol/l) jest również zbyt wysoka, jeżeli równocześnie stwierdza się obecność ciał ketonowych w moczu,
• nie wolno podejmować wysiłku fizycznego w czasie przeziębienia, trwania jakiegokolwiek stanu zapalnego w organizmie, grypy, gorączki bądź złego samopoczucia,
• konieczne jest zapewnienie odpowiedniego spożycia płynów, nie dopuszczając do wystąpienia uczucia pragnienia.

W trakcie wysiłku fizycznego pocimy się i w ten sposób dochodzi do utraty wody z organizmu. Aby nie doprowadzić do odwodnienia i przegrzania organizmu, należy pić w trakcie ćwiczeń.
Najlepiej wypijać co 20 minut około 150 – 200 ml płynu. Jeżeli wysiłek trwa dłużej (np. kilkugodzinna wyprawa rowerowa), napój powinien zawierać cukier, który dostarczy energii i umożliwi
jednocześnie zabezpieczenie przed niedocukrzeniem.