Chorzy na cukrzycę częściej niż osoby bez tej choroby cierpią na zaburzenia słuchu i jest to niezależne od ich wieku czy narażenia na hałas – wynika z pracy na łamach pisma „Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism” (JCEM).
Zdaniem autorów artykułu wyniki te wskazują, że pacjenci z cukrzycą powinni być już w młodszym wieku poddawani badaniom oceniającym słuch. Gdyż wczesna diagnoza i zastosowana terapia mogą zapobiec takim skutkom upośledzenia słuchu, jak depresja czy demencja, czyli pogorszenie sprawności intelektualnej.

Naukowcy japońscy z Uniwersytetu Niigata razem z kolegami z kilku innych japońskich ośrodków naukowych przeprowadzili tzw. metaanalizę wyników 13 badań, w których udział wzięło łącznie ponad 20 tys. pacjentów. U niemal 7,4 tys. z nich stwierdzono ubytek słuchu.

Zastosowano w tym celu tzw. audiometrię tonalną, która ocenia próg słyszenia i na tej podstawie rodzaj oraz stopień upośledzenia zmysłu słuchu.

"Wyliczyliśmy, że wśród osób z cukrzycą uszkodzenie słuchu występuje ponad dwukrotnie częściej niż wśród osób bez tego schorzenia" - komentuje główny autor pracy Chika Horikawa z Uniwersytetu Niigata.

Związek ten był niezależny od wieku pacjentów (upośledzenie słuchu było wręcz częstsze u młodszych diabetyków) oraz narażenia ich na hałas w środowisku.

Jak tłumaczy Horikawa, w trakcie rozwoju cukrzycy wysoki poziom glukozy we krwi może uszkadzać naczynia prążka naczyniowego (jest to część ślimaka w uchu wewnętrznym – PAP) oraz nerwy słuchowe, a przez zmniejszać zdolność odbioru dźwięków.

"Wyniki naszych badań sugerują, że chorzy na cukrzycę powinni przechodzić badania oceniające ubytek słuchu od wcześniejszego wieku niż osoby bez tego schorzenia" – ocenia badacz. Jego zdaniem pozwoliłoby to lepiej zapobiegać kilku problemom związanym z utratą słuchu, np. depresji i demencji.

Upośledzenie słuchu jest jednym z rzadziej wymienianych powikłań zdrowotnych cukrzycy, podobnie jak pogorszenie funkcji płuc. Najczęściej wśród komplikacji tej choroby wymienia się schorzenia układu sercowo-naczyniowego, niewydolność nerek, uszkodzenie siatkówki oka oraz neuropatię cukrzycową (tj. uszkodzenie nerwów obwodowych i autonomicznych), która leży u podłoża tzw. stopy cukrzycowej, będącej jedną z głównych przyczyn amputacji nóg.

Z powodu tak poważnych powikłań cukrzyca jest uważana za wielki problem zdrowia publicznego, gdyż liczba osób cierpiących na nią na całym świecie dramatycznie wzrasta. Obecnie szacuje się ją na 366 mln, a w 2030 r. może ona wzrosnąć do 500 mln. (PAP)